Laagjes
Eind
november. Zoals vaak ga ik in de vroege ochtend een fikse wandeling maken.
Gisteren deed ik dat ook; het was onverwacht echt koud, waarschijnlijk vroor
het een paar graadjes. Er hing een tamelijk dichte mist over het uitgestrekte
natuurgebied, maar het was niet bewolkt. Want laag boven de oostelijke horizon
liet de zon als een maanwitte bol flauwtjes zijn licht schijnen. De hoge
rietpluimen hadden witte randjes van de rijp en lager bij de grond leken ook de
blaadjes van ternauwernood nog bloeiende margrietjes met kant omrand. Het was
heerlijk stil. Maar ik had het koud. Mijn jas te dun. Een bijzonder goede
herfstjas, maar niet geschikt voor dit winterse weer. Tegen de tijd dat ik
bibberend het huis weer binnenkwam, had mijn plan zich ontvouwd. Ik ging nu
voor eens en voor altijd een goede, altijd warme, zij het voor mijn doen dure
winterjas kopen. Ik zag er een van een uitstekende merknaam die met vele
tientjes korting afgeprijsd werd aangeprezen door een Outdoor Travel winkel.
Een stoere stormvaste en waterdichte jas, die al mijn andere exemplaren
overbodig zou maken. Man probeerde met redelijke argumenten een en ander tegen
mijn voornemen in te brengen, waaronder het aantal van mijn jassen aan de
kapstok, dat het om laagjes gaat die je over elkaar moet aantrekken, wat je al
niet aan andere bestedingen kunt doen voor dat geld, etc. Hij sputterde nog wat
door, maar ik zat al op de fiets. Ik probeerde de jas in de winkel. Zat lekker,
capuchon, binnenzakken, waterdicht. Top! Ik kwam thuis met de gigantische plastic
zak die mijn voortreffelijke aanwinst herbergde en showde de jas. Man deed echt
zijn best en zei dat de jas mij mooi stond en hij blij was als ik er blij mee
was. Zo mocht ik het graag horen.
Daarop liet hij zijn eigen aankopen
zien, hij was net terug van de Action winkel. Een fleece trui en een
fleece-voor-onder-de-jas-vest. Gemaakt van plastic afval in België. Kostte
niks, bijna. Ging hij dragen onder een jas die hij al meer dan 15 jaren in
gebruik heeft. En hij proclameerde wederom zijn laagjes visie. Ik deed op mijn
beurt mijn best. Niet om die kledingstukken mooi te vinden. Want dat was man
met mij eens: dat waren ze niet. Maar meer om te laten zien, dat ik het idee
waardeerde. Met loep verdiepte ik mij daarna in de tekstjes op de talloze labels
van alle kwaliteit die ik in huis had gehaald. Ik knipte ze een voor een los
van mijn jas: de Geschiedenis van dit topmerk, de 100 % Waterdichtheid van de
geïmpregneerde stof, het ‘Stormsystem’, Aanwijzingen voor gebruik, Aanwijzingen
voor onderhoud en Garantie. Toen schoot ik in de lach. Want op een bijgeleverd
informatievelletje met algemene tips van mijn Outdoor Travel winkel las ik een
ietwat ontnuchterend, mijn aanschaf ondergravend advies: ‘Wist u dat een
fleecetrui licht, sneldrogend en warm is? Een regenjas kun je het hele jaar
door dragen, maar is in de winter waarschijnlijk niet warm genoeg. Door de jas
te combineren met een fleecetrui, blijf je warm en wordt vocht goed afgevoerd.’
Ik droeg het voor aan mijn lieve man.
Lekker ingepakt in mijn nieuwe jas
stap ik de deur uit voor mijn ochtendwandeling. Ik loop het vaste traject. Het
is minder koud dan gisteren. Eigenlijk is het vandaag helemaal niet
koud.Transpiratie begint op te spelen. Ik word moe van mijn veel te warme
omhulsel en nader onder een vochtproductie die stroompjes begint te vormen met
moeite de eindstreep. Wat las ik gisteren ook alweer op een van de labels?
‘Gegarandeerd ademend, houdt uw lichaam warm en droog.’ Ik gooi mijn topjas
los, lekker fris zo laagjesloos.
